<meta name='google-adsense-platform-account' content='ca-host-pub-1556223355139109'/> <meta name='google-adsense-platform-domain' content='blogspot.com'/> <!-- --><style type="text/css">@import url(https://www.blogger.com/static/v1/v-css/navbar/3334278262-classic.css); div.b-mobile {display:none;} </style> </head> <body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d10743772\x26blogName\x3dj%C2%B4aime+ma+vie.\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dLIGHT\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://jaimemavie.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://jaimemavie.blogspot.com/\x26vt\x3d-8955210660120432237', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

« Home | 保存數字 » | 生日快樂 » | 電話 » | 紀念日 » | 熱情的結果 » | 我不要你愛我(愛我就會不再理我) » | i'm not an economist. » | 1101/馬鐵的密談 » | 錯失的年華 » | 我感激我們遇見 »

* our place

>>>Wednesday, September 14, 2005

完成大件事後總是要見人的,於是約定他和她。買了食物,到他的新居去。一幢舊式的唐樓,數個出租的單位。我看,他們裝修得算是得體了。特別鍾愛那張橙黃色的沙發,攤了上去就不願離開。一個人住,偶爾多了一個人睡,已算是寬敞了。只是,原來在這樣一所小房子裡,我才發覺,窗,原來很重要。沒有窗,總是很翳焗,沒有生氣似的。

這樣,幾個小時之間,吃過飯,喝了點酒。話沒有說得很多,看來眾人皆對我的死症無能為力。我說過要你快樂。我不再讓你孤單。難道,情話只是情話。

離開他們後,只餘下八分鐘的車程。我用來回想最幸福的,不是他給她買的牛奶糖或烏龍茶,而是,那個屬於他的地方,有一些屬於她的衣服──下班以後,我不用再穿漂亮但叫人左顧右盼的裙子,卻能在「那裡」換上一條屬於我的輕便褲,開懷大笑,肆意亂躺。這樣,「那裡」便不再是那裡,而是於我有所牽繫的,甚至拉扯到關於家的種種聯想。

:: posted by my lock, 11:22 PM